Gözleri sevgiyle bakıyordu o insancıkların
Bilinmezlikler saklıydı gözlerinde, sevinçler, kederler
Hayalleri vardı kim bilir, yapabilecekleri..
Umutları vardı, bir zerre de olsa umutları vardı hayattan
Neydi tüm bunları dağıtan, her şeyi bozan?
Bomba sesleri, uykusuz geceler, baskınlar, facialar!
Her uçak sesinde küçücük bir çocuk masanın altına saklanır
İçi ürperir, annesine sarılır, Allah’a dua ederdi
Gözleri yaşla dolmuş, her şeyini kaybetmiş bir baba
Dünyaya yolun en başında veda eden bebeklerin cansız bedenleri
Tüm bunları hak etmişler miydi, neydi günahları?
Hayattan umudunu kesmiş yaşlı bir kadın
Konuşmayı bile unutmuş, gözleri donuk
İstemeyerek, çaresiz bakıyordu insanlara
Biliyordu, değiştirilemezdi kader
Ama boyun da eğilemezdi bu zalimliğe
Allah’tan ümit kesilmez, mucizeler tükenmezdi..
Yaşlı kadın da biliyordu, inanıyordu, umutluydu, kurtulacaktı herkes..
Belki özgürlük, kurtuluş yakındı..
Acaba hala umutlu mu? İnanç, sevgi var mı yüreğinde?
Yazık, çok yazık…
Bir zulüm bu, büyük bir zülüm!
Kötülerin mi zaferi bu yoksa?
Yoksa öbür dünyada kazanacak olan iyilerin mi?
Published in Türkiye Yayını
Medium’da Paylaşılan En Kaliteli Türkçe Hikâyeler — “Her Hikâye Okunmayı Hak Edecek Kadar Değerlidir”
Written by Nil Gürel
Akdeniz Üniv. Sosyal Bilimler Enstitüsü Tezli Yüksek Lisans ve Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Yönetimi Yüksek Lisans Mezunu, Araştırmacı, Yazar
NOT: Şiirim Türkiye Yayın'ında yayına alınmıştır:
https://medium.com/p/0db1ce713742
