Jung şöyle diyordu: “Tinsel yoksulluğumuzu basitçe kabullenmek çok daha iyi olacaktır…Tin ağırlaştığında suya döner…Bu nedenle ruhun yolu, suya giden yoldur.” Eve geri dönüş ve denizdeki kayada duran fokla konuşmak için verdiğimiz aralar bizim doğal ve bütünsel ekolojimizin eylemleridir, çünkü bunların hepsi bir suya geri dönüştür, vahşi bir dostla karşılaşmadır, diğer tüm şeylerin yanında bizi durmadan, ihtiyasızca ve eşsiz bir sabırla seven dostla bir karşılaşma…Tek ihtiyacımız “vahşi ve bilge ve sevecen” olan bu ruhani gözlere bakmak ve onlardan öğrenmektir.

                                          Estes, P.Clarisa, Kurtlarla Koşan Kadınlar, sf.328