Şevkin, heyecanın azalmaya başladığı anda faydanın dokunacağı, hizmetinin ulaşacağı insanların duası imdadına koşar. Buna inanarak çalışırsa moda ifadesiyle “motivasyon”a o zaman kavuşabilirsin.
“Ne” olacağını değil hangi problemi çözeceğini, memleketin, insanlığın, şehrininin, köyünün hangi derdine deva olacağını; kime hangi konuda yardım edeceğini bul. Böylece ne öğrenmen gerektiğine odaklanırsın. Ne öğrenmen gerektiğini iyi belirler, sürekli odaklandığın yönde bir şeyler öğrenirsen lezzetle her yaşta ve şartta çalışırsın. Bir şeyler “olmamaya” odaklanırsan “olduğun” anda çalışmaya değecek başka bir şey bulamazsın.
Aziz Sancar Nobel almak için çalışmadı. Profesör olmak için de… Hatta para kazanmayı da çokça önemsediğini sanmam. “DNA onarımı” ile insanlığa faydasının dokunacağını daha yüksek tuttu. Hem çabası bereketlendi, hem süreklilik kazandı. Hangi maddi amaç gece-gündüz laboratuvarlarda vakit geçirmeyi ve bunu bir ömür sürdürmeyi mümkün kılar?
YAZININ TAMAMI:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder